Ewa Farna „Uwierzyć”

Jak spać, gdy się serce tłucze…
Jak mam spać?
Jak żyć, gdy się świat rozsypał
w drobny mak…
Jak ze wspomnień płatków
wskrzesić uśmiech Twój…
Jak mam na rozpaczy statku unieść ból?

Kiedy Niebo
nas
nam zabiera…,
chcę wierzyć w RAJ!
Raju trzeba! Z Nieba

chcę siłę brać!

Jak z fotografii skrawka wskrzesić ją…
tę moc, co do końca światła ma twarz twą…?
Jak mam przeżyć, tu bez Ciebie,
ciemność tylu chwil…?
Jak mam, Jak mam dojść do siebie?
Pomóż mi!!!

Kiedy Niebo
nas
nam zabiera…,
chcę wierzyć w RAJ!
Raju trzeba! Z Nieba

chcę siłę brać!

Dojść do jutra… Przejść myśli próg…
Zgodzić się z losem… Dar otrzymać…
Uwierzyć w sens… przeznaczenia.
Będzie Raj, więc… śmierci nie ma!

Kiedy Niebo
nas
nam zabiera…,
chcę wierzyć w RAJ!
Kiedy Niebo
nas
nam zabiera…,

niech siłę da!
Siłę mi daj, wielką! Chcę wierzyć w Raj!

Choć… coś,
czasem, z dniem się skończy
– znajdziesz… Raj.