Ewa Farna „Dokąd nas niesie”

Tuż przed samym snem
jest kraina pół na pół
Z tego co ja wiem trafić łatwo

Niebem płyń

aż do chmur
myśli tratwą.

Z góry widać świat,
nie wygląda jak ze snu
poplątanych spraw

ziemski kłębek…

Każda nić

snuje swój

losu wątek…

Po sąsiedzku noc i dzień
granice państw
tu pomniki wielkich scen

i draństw.

Dokąd nas niesie, niesie
rozpędzony ziemski glob?
Od słowa w słowo, w słowo
z nocy w noc.

Jeśli nam sprzyja, sprzyja
czemu bezustannie gna?
Spójrz na to z góry, z góry
tak jak ja

nim pójdę spać.

Nim pójdę spać.

Z nieba spada pył
rozdrobnionych w locie gwiazd
tuż przed samym snem

widać dobrze.

Zanim sen

zgasi wzrok
warto spojrzeć.

Bo na gwiazdach noc i dzień
bez granic państw
bez pomników wielkich scen

i draństw!

Dokąd nas niesie, niesie
rozpędzony ziemski glob?
Od słowa w słowo, w słowo
z nocy w noc.

Jeśli nam sprzyja, sprzyja
czemu bezustannie gna?
Spójrz na to z góry, z góry
tak jak ja

nim pójdę spać.

Nim pójdę spać.

Dokąd nas niesie, niesie
rozpędzony ziemski glob?
Od słowa w słowo, w słowo
z nocy w noc.

Jeśli nam sprzyja, sprzyja
czemu bezustannie gna?
Spójrz na to z góry, z góry
tak jak ja

nim pójdę spać.

Nim pójdę spać.

Pójdę spać.

Pójdę spać.