Ewa Farna „L.A.L.K A.”

Jej dano świat, jej dano świat na własność
i w świetle lamp i w świetle lamp ma jasność
że pięknie jej, że pięknie jej w tym oknie
więc czemu wciąż, wciąż stoi tam samotnie?

Z plastikowych rzęs
płynie sztuczna łza
tak już czasem jest
nawet gdy oczy są ze szkła

Włosy rozwiane plącze mi wiatr
serce znoszone jest całe z łat
buty wszerz i wzdłuż
przeszły cały świat..!
Kocham to życie, kiedy ma styl
kiedy nie nudzi mnie żadna z chwil
L.A.L.K.A.
to nie jestem ja!

Nam dano świat, nam dano świat na moment
obejrzyj go, obejrzyj z każdej strony
i zamiast być tak piękna jak poemat
tą chwilą żyj, za chwilę chwili nie ma!

Z plastikowych rzęs
płynie sztuczna łza
tak już czasem jest
nawet gdy oczy są ze szkła

Włosy rozwiane plącze mi wiatr
serce znoszone jest całe z łat
buty wszerz i wzdłuż
zeszły cały świat
Kocham to życie, kiedy ma styl
kiedy nie nudzi mnie żadna z chwil
L.A.L.K.A.
to nie jestem ja

Nie, to nie ja

nie, to nie ja

nie, to nie ja

nie, to nie ja
L.A.L.K.A
to nie jestem ja
Toniemy znów

to nie my znów
Toniemy znów
to nie my znów
Zamiast chwilą żyć

chcemy w oknach tkwić

Z plastikowych rzęs
płynie sztuczna łza
tak już czasem jest
nawet gdy oczy są ze szkła

Włosy rozwiane plącze mi wiatr
serce znoszone jest całe ze łat
buty wszerz i wzdłuż
zeszły cały świat
Kocham to życie, kiedy ma styl
kiedy nie nudzi mnie żadna z chwil
L.A.L.K.A.
to nie jestem ja

Nie, to nie ja

nie, to nie ja

nie, to nie ja

nie, to nie ja
L.A.L.K.A
to nie jestem ja

Toniemy znów

to nie my znów
Toniemy znów
to nie my znów
Zamiast chwilą żyć

chcemy w oknach tkwić