Ewa Farna „Ogień we mnie”

Od rana budzą nas,
no i walczą o wszystko.
Stale budzą nas!!
Ty rozumiesz sam
oczy zdziwione mam.

Ty – widzisz to, co ja,
kiedy milczę, kiedy płonę
w środku dnia.

Ty widzisz... OGIEŃ/!/…ogień/!/
… ogień/!/ we mnie
– ten, co wkleił się do ciał
i nagle od nich zwiał!
Przez ten… ogień/!/… ogień/!/
… ogień/!/ we mnie,
chcę mieć dzisiaj wszystko
i chce byś był tu blisko!!!

Od rana budzą nas!
Jak tu mieć – kamienną twarz?
Jak tu przeżyć resztę dnia?
Więc… pytam: czemu j a ??!!
Dlaczego wstawać mam, co dnia??

Ty – widzisz to, co ja,
kiedy milczę, kiedy płonę
w środku dnia.

Ty widzisz... OGIEŃ/!/…ogień/!/
… ogień/!/ we mnie
– ten, co wkleił się do ciał
i nagle od nich zwiał!
Przez ten… ogień/!/… ogień/!/
… ogień/!/ we mnie,
chcę mieć dzisiaj wszystko
i chce byś był tu blisko!!!

Widzisz OGIEŃ/!/ …ogień/!/
… ogień/!/ we mnie
– ten, co wkleił się do ciał
i nagle od nich zwiał!
Przez ten... ogień/!/… ogień/!/
… ogień/!/ we mnie,
chcę mieć dzisiaj wszystko
i chcę byś był tu blisko!!!