Ewa Farna „Poznasz mnie, bo to ja”

To Londyn albo Rzym, może…Praga – jedno z miast,
jedno z niezwykłych miejsc.
Tam, znajdziesz może mnie, może inną, tak jak ja,
zgubioną pod koniec dnia.

W tym swetrze zbyt lila-róż,
trochę niemodnym. Cóż?!
Szukaj a… znajdziesz mnie!
W Warszawie? Może. Czemu nie. Znajdziesz mnie!

Poznasz mnie, bo to ja zakocha-na-na-na-na-na-na będę.
Jak ty – zbieram sny i łzy.
Poznasz mnie, bo to ja szukam w deszczu nut Chopina.
Jak ty – liczę dobre dni.

Już wiesz, czy to mam być ja?

No tak, to może być
w Nowym Jorku, może … w Cannes... A może … w Wędryni?
Gdzieś blisko. W jednym z miast.
Tam mnie znajdziesz … albo… ją.
A będzie tylko „TĄ"!

W tym swetrze zbyt lila-róż,
trochę niemodnym już?!
Szukaj a… znajdziesz mnie!
W Warszawie? Może. Czemu nie. Znajdziesz mnie!

Poznasz mnie, bo to ja zakocha-na-na-na-na-na-na będę.
Jak ty – zbieram sny i łzy.
Poznasz mnie, bo to ja szukam w deszczu nut Chopina.
Jak ty – liczę dobre dni.

Poznasz mnie... po tych skrzydłach dwóch,
które nie są... ze zwyczajnych snów!

Poznasz mnie, bo to ja zakocha-na-na-na-na-na-na będę.
Jak ty – zbieram sny i łzy.
Poznasz mnie, bo to ja szukam w deszczu nut Chopina.
Jak ty – liczę dobre dni.

To ja. Poznasz mnie na pewno!
To ja. Poznasz mnie – to ja.

Poznasz mnie, bo to ja zakocha-na-na-na-na-na-na będę.
Jak ty – zbieram sny i łzy.

To ja. Poznasz mnie na pewno!